Docenten
Als docenten hebben we het gedachtegoed over ‘betekenisvolle werkrelaties’ doorleefd. Vanuit onze werkervaringen als adviseurs voor samenwerkingsvraagstukken en vanuit onze eigen persoonlijke geschiedenis. Eenieder heeft daarbij specifieke interesses en kennis. We zijn daarmee allen verschillend én gelijk.
"De kwaliteit van onze werkrelaties bepaalt grotendeels de kwaliteit van ons werk."
Ik studeerde gedragswetenschappen aan de Rijksuniversiteit Groningen. Daarna verdiepte ik mij in organisatie- en veranderkunde. In de jaren negentig werd ik gegrepen door het gedachtegoed over organizational learning van Chris Argyris (hoogleraar Harvard University). De vonk sprong over toen ik aan den lijve ervoer dat we in lastige situaties feitelijk iets anders doen dan wat we denken dat we doen en waar we in theorie zeggen achter te staan. Ik leerde hoe menselijk het is soms af te wijken van wat je belangrijk vindt. En hoe onhandig, want het maakt je minder geloofwaardig en dat maakt alles uit in situaties waarin er iets op het spel staat. Wij verhouden ons in elke context voortdurend tot elkaar. Kunnen we in de samenwerking op elkaar rekenen of niet? Wat gebeurt er tussen personen en tussen groepen? Telkens weer zie ik hoe werkrelaties het vertrekpunt vormen in ons werk. Niet alleen in de organisaties die ik begeleid, maar ook in mijn eigen werkrelaties met mijn opdrachtgevers. Ik ging taal en handvatten geven aan dit ‘tussen-domein’ en schreef er een boek over, ‘Betekenisvolle Werkrelaties’. Hierin laat ik zien hoe je met patronen kan werken, hoe persoonlijke en systemische triggers met elkaar verbonden zijn en hoe werkrelaties een belangrijk houvast kunnen zijn in onzekere tijden.
"Samenwerking wordt sterker als we meer tevoorschijn komen."
Ik houd me als zelfstandig adviseur in diverse rollen bezig met organisatieontwikkeling, systemisch kijken en leiderschap.
Het gaat daarbij vaak over reflectie, benieuwd zijn naar de wereld om ons heen en ook het delen van wat ons bezighoudt. Vooral dat laatste is geen ‘appeltje-eitje’, ook al lijkt het een no-brainer. We vinden het lastig om te onthullen wat er werkelijk in ons omgaat. Eigenlijk gaan we allemaal ploeterend door het leven maar we hebben het daar maar zelden over. Terwijl samenwerking juist sterker wordt en ik zie dat iedereen ervan opknapt als we iets meer tevoorschijn komen. Dat fascineert me en is ‘de klik’ met het gedachtegoed over ‘betekenisvolle werkrelaties’.
"Uitdrukking geven aan jezelf in het volle besef dat je deel bent van een groter geheel waaraan je bijdraagt"
Ik werk samen met opdrachtgevers in Noord-Nederland als (team) coach, procesbegeleider, adviseur en trainer. Meestal bij vragen rond leren, ontwikkelen -en soms kalmeren- in leiderschap en samenwerken in professionele organisaties.
Ooit hoorde ik dat het zelfstandig naamwoord autonomie is afgeleid van het werkwoord autonomeren: uitdrukking geven aan jezelf in het volle besef dat je deel bent van een groter geheel waaraan je bijdraagt. Bondig gezegd: ‘wees jezelf & pas je aan’ in samenwerking. We kennen allemaal de spanning die dat oproept en onze neiging daar omheen te dansen, ons inconsistent te gedragen, hetgeen ook weer inconsistent gedrag van anderen oproept. Niets menselijks is ons vreemd. Erkennen wat er is, onderzoeken en in contact veranderen, vormt de kern van hoe ik met mensen daaraan samenwerk.
"Ontspannen in werkrelaties door de spanning op te zoeken."
Ik ben, naast mijn werk als adviseur bij complexe innovatievraagstukken in het hoger onderwijs, trainer en zelfstandig adviseur bij organisatieontwikkeling, professionalisering en veranderkundige vraagstukken. Ik ben sociaal en organisatiepsycholoog en kijk graag vanuit verschillende perspectieven naar vraagstukken in organisaties.
Ik heb, net als iedereen, in mijn leven best een aantal triggers opgebouwd waarvan ik weet dat ze mijn blik kunnen vernauwen als ze geactiveerd worden, waardoor ik vanuit een vertekend perspectief naar de werkelijkheid ga kijken en waardoor ik reageer op een manier die anders is dan als ik ontspannen en vanaf een afstand naar dezelfde situatie bij een ander zou kijken. Elke keer als dat gebeurt kan ik toch weer met verwondering mezelf beschouwen en me verbazen over deze verschillende kanten in mezelf. Het maakt het voor mij mogelijk deze beweging ook bij anderen te zien en hen te helpen te onderzoeken waardoor ze getriggerd worden. De eerste keer dat ik met het gedachtegoed over ‘betekenisvolle werkrelaties’ in aanraking kwam was dat voor mij een eyeopener en thuiskomen tegelijk. Ik vind het elke keer weer een mooie uitdaging om met mensen vanuit dit gedachtegoed te werken en te zien hoe mensen in werkrelaties kunnen ontspannen en weer meer plezier kunnen krijgen in hun werk.
"Plezier beleven aan de spanning van het onbekende"
In mijn werk vervul ik verschillende rollen, zoals procesbegeleider, trainer of adviseur. De mens staat altijd centraal in mijn werk. Ik ben nieuwsgierig naar wat mensen beweegt, wat hen motiveert en wat er gebeurt in de interactie tussen mensen wanneer ze samenwerken. Ik geloof dat we elkaar nodig hebben om onszelf te leren kennen en te groeien.In contact met anderen ontdek je wat voor jou belangrijk is, waarom je reageert zoals je doet en hoe je je verhoudt tot de ander. Iedere context biedt nieuwe mogelijkheden om te leren en te groeien, hoe ongemakkelijk of uitdagend die soms ook kunnen zijn. Het gedachtegoed van betekenisvolle werkrelaties heeft me geleerd om mild naar mezelf en de ander te kijken en dat de inhoud er met scherpte mag zijn. Dit heeft er echt voor gezorgd dat ik nu meer plezier beleef aan het opzoeken van de spanning van het ‘onbekende’ en het niet weten.
"Het aanvaarden van het ‘niet weten’ creëert ruimte voor nieuwe inzichten en versterkt de werkrelatie."
In mijn werk als opleider, historicus, trainer en praktisch filosoof begeleid ik professionals om op verschillende manieren naar concepten en complexe vraagstukken te kijken, zodat er denkruimte ontstaat voor nieuwe inzichten. Door op methodische wijze je aannames te onderzoeken en hardop te denken, krijg je een ander perspectief op de vraagstukken van jezelf of van je team. Tijdens zo’n gezamenlijk of individueel denkonderzoek kom je vaak op het punt van tijdelijk ‘niet weten’. Dit is een staat van aporie dat volgens Plato door de Griekse filosoof Socrates werd gecreëerd bij zijn gesprekspartners, door het voortdurend stellen van kritische, open vragen. De aporie is het moment waarop je beseft dat je geen antwoorden meer hebt. Alles wat je dacht te weten – bijvoorbeeld over ‘goed handelen’ – moet je loslaten. Dit creëert niet alleen vertwijfeling, maar ook ruimte voor nieuwe inzichten en ideeën die je daarvoor nog niet had. Hoewel deze situatie verwarrend kan zijn, biedt het de kans om elkaar te ondersteunen en de onzekerheid samen te verduren. Een sterke werkrelatie speelt hierbij een cruciale rol, want het aanvaarden van het ‘niet weten’ gaat ons gemakkelijker af in goede werkrelaties. Tegelijkertijd kan het samen ‘niet weten’ zorgen voor een diepgaande ervaring die helpt bij het versterken van de werkrelatie.
Sterke werkrelaties voor groei en innovatie in een complexe wereld.
Ons verhaal
Leergang & Maatwerk
Betekenisvolle werkrelaties
Vragen? Reacties?
Wij streven ernaar om vragen van administratieve aard of met betrekking tot de leergang Betekenisvolle Werkrelaties binnen een vastgestelde termijn te beantwoorden. Onze responstijden zijn als volgt:
E-mail
Binnen twee werkdagen
Telefonische vragen
Tijdens kantooruren streven wij naar een directe reactie.
Formulieren via de website
Binnen vijf werkdagen
Mocht u na de aangegeven termijn nog geen reactie hebben ontvangen, neem dan gerust opnieuw contact met ons op.